Rodzaje diagnostyki amortyzatorów, główne kryteria i przyczyny ich awarii

Amortyzator to mechanizm, który zmniejsza poziom drgań pionowych pojazdu oraz pochłania wstrząsy kół i nadwozia. Jest to ważny element układu zawieszenia pojazdu.

Odmiany, cechy zasady działania

Podczas przyspieszania główne obciążenie przechodzi na tylne koła, samochód praktycznie na nich "przysiada"; podczas hamowania, wręcz przeciwnie, tył nie jest obciążony, a cały nacisk kładziony jest na przód. Podczas manewrów występują podobne wibracje, ale już po bokach pojazdu. To amortyzatory utrzymują pojazd w pozycji poziomej, utrzymując koło w najlepszej możliwej pozycji w stosunku do drogi.

Dlatego wysokiej jakości amortyzatory w samochodzie to gwarancja bezpiecznej jazdy.

Występują w różnych typach: jednorurowe i dwururowe; suche (cierne, mechaniczne), cierne wiskotyczne (hydrauliczne) i relaksacyjne; olejowe, gazowe i kombinowane; jednostronnego i dwustronnego działania (w zależności od tego, czy opór występuje przy skoku do przodu, czy do przodu i do tyłu). Producenci zazwyczaj określają, które odmiany są odpowiednie dla danej marki maszyny.

Główne kryteria błędów

Następujące są oznaki, że coś jest nie tak z amortyzatorami:

• przyspieszenie samochodu zmienia się na gorsze;
• zmniejszona nośność;
• płynna jazda zostaje zastąpiona sporadycznymi szarpnięciami;
• problemy z hamowaniem (wydłuża się droga hamowania, trajektoria jest zaburzona);
• efekt aquaplaningu na mokrej nawierzchni drogi;
• niesterowność podczas jazdy z dużą prędkością i na zakrętach.

Oprócz pośrednich oznak awarii, istnieje szereg sposobów diagnozowania stanu amortyzatorów.

Metody diagnozowania  

W przeszłości usterki tego mechanizmu określano poprzez kilkukrotne kołysanie samochodem w różnych kierunkach. Po takim kołysaniu samochód był zwalniany w najniższym punkcie i musiał powrócić do pierwotnej pozycji jednym ruchem powrotnym. Jeśli kołysanie trwało nadal, a poza tym słychać było obce stukanie, wówczas diagnozowano uszkodzenie amortyzatorów. Ale ta metoda nie zawsze działa, zatrzymanie może również wskazywać, że mechanizm jest zablokowany. A współczesna złożona struktura konstrukcji czyni tę metodę nieskuteczną.

Bezpośrednia inspekcja wizualna jest drugą metodą. Oczywiście amortyzator nie znajduje się w najkorzystniejszym miejscu do inspekcji, ale widoczne wycieki oleju zdecydowanie wskazują na awarię mechanizmu. Jeśli nadal istnieją jakiekolwiek wątpliwości, należy je wytrzeć i sprawdzić ponownie kilka dni później.

Bezpośrednia inspekcja wizualna to drugi sposób.

Sprawdzić można nie tylko sam węzeł. Jeśli widać nierównomiernie zużyte sektory wzdłuż bocznych krawędzi opon, może to również wskazywać na usterkę.

Sprawdź opony.

Trzecia metoda to technika diagnostyczna podczas jazdy. Aby to zrobić, oceń prowadzenie samochodu przy prędkości 80 kilometrów lub większej. Jeśli zacznie się kołysać, kołysać, wolno reagować na ruchy kierownicą – to wszystko są poważne wskaźniki, że nadszedł czas na specjalistyczną diagnostykę.

I czwarty, najbardziej niezawodny sposób - diagnostyka stanowiskowa, instrumentalna. Jest ona przeprowadzana w stacji obsługi. Amortyzator jest demontowany i umieszczany na stanowisku testowym. Siła tłumienia jest sprawdzana w różnych trybach pracy. W przypadku stanowiska do badania drgań, wystarczy wjechać samochodem na jego teren. W stosunkowo krótkim czasie wykwalifikowani mechanicy bezbłędnie diagnozują stan amortyzatorów i dokonują szeregu napraw lub wymiany.

Główne przyczyny awarii

Każda awaria mechanizmu jest spowodowana pewnymi przyczynami. W tym przypadku są one następujące.

1. Uszkodzenie powierzchni lub znaczne otarcia na chromowanej powłoce tłoczyska (z powodu niewłaściwego dokręcenia).
2. Starzenie się, zużycie lub przeciążenie uszczelki.
3. Nieszczelność amortyzatora spowodowana zużyciem uszczelek tłoczyska. Dzieje się tak z powodu starzenia się, nadmiernego przeciążenia lub trywialnego wnikania brudu lub piasku.
4. Zużycie przegubów spowodowane starzeniem się lub narażeniem na działanie materiałów ściernych (piasek, pył).
5. Niewłaściwe dokręcenie tulei (gdy występuje luka w górnej części gwintu).
6. Wypadek lub niedokładności w montażu (wypaczony trzpień, zerwany gwint).

Środki zapobiegawcze

Zapobiegaj wyciekom i awariom amortyzatora, wykonując następujące czynności. Należy jak najczęściej zwracać uwagę na równomierność zużycia bieżnika i monitorować stan tulei. Dokładnie usuwać wszelkie ślady z powierzchni zespołu po obróbce antykorozyjnej. Upewnij się, że obudowa nie jest zdeformowana, a trzpień nie jest wypaczony. Przeprowadzaj regularną diagnostykę, ponieważ nieprawidłowe działanie tego mechanizmu spowoduje nieprawidłowe działanie całego układu zawieszenia.

Na poniższym filmie pokazano proces naprawy amortyzatora Mercedesa ML350 (nadwozie 164) z zawieszeniem pneumatycznym. Obejmuje on demontaż amortyzatora z samochodu, diagnostykę i naprawę zespołu na stanowisku z wymianą uszkodzonych elementów na nowe, tankowanie gazem i montaż zregenerowanego zespołu w samochodzie.

Mercedes ML350 (164 body) z zawieszeniem pneumatycznym.

Dzięki zastosowaniu nowoczesnych stanowisk do diagnostyki i naprawy amortyzatorów, specjalista warsztatowy może przywrócić amortyzator dowolnego typu i złożoności konstrukcji.